sábado, 5 de mayo de 2007

Estamos de vuelta!!

Hola a todos!!!

En primer lugar queremos pediros perdón por no actualizar la información antes pero es que estamos estresadíííííííííísimos entre tanto viaje y tanta fiestecilla (y sobretodo estudiando mucho, que no todo el monte es orégano). También agradecer a todos los que os habéis acordado de mi cumple y me habéis felicitado virtualmente:

Muchas gracias y muchos besos pa:
-el Rafiki, que fue el primerico,
-el Germano (“tengo-los-huesos-desencajados, el-fémur-tengo-muy-dislocado…”),
-la Magdaleni que siempre se acuerda,
-la Elisa desde Barcelona, que tampoco falla,
-el Daniels desde su selva,
-la vecinita galleguiña (esa anita!), que a la pobre la han crucificao por esa ortografía (creemos sospechar quien es el anónimo…!) y es de la que mas cositas nos pone,
el primo Rafa&familia, desde los madriles,
-y la Cati, a última hora, también!

Bueno, pa que los que no habéis dicho na… Muchos besos igual!! Como veis en la foto aquí nos montamos nuestra propia cruz de mayo para continuar con la tradición de celebrarlo el 3 por la noche, no fue lo mismo (no pusimos sevillanas, afortunadamente) pero tampoco estuvo nada mal:





Aprovechamos para presentaros a alguna de la gentecilla que hemos ido conociendo aquí:


1,2 y 3: Jóse (Chilena), Mafe (Colombia) y Alejandro (Chile) compis de clase de Raúl, una gente cojonuda!
4: Alejandruchi (Bcn), compañera de misticismos de Bárbara, y de otras aventuras y fiestas de los dos.
5: Marcos, jerezano-chileno, acompañante en marchas varias, y traductor de hueás y otras palabrejas chilenas…
6,7, 8, 9 y 10: Sergi y Eva (Bcn), Andrés (Santiago, de Compostela) y Vito (Castellón) estudiantes de intercambio y amigos de actividades lúdicas varias. Vito también celebra su cumple el día 4! Y este chaval es Jacques, francés, un poco chalao pero majete.

También queremos presentaros a Miguel (Madrid) y Ales (Bilbao, athletic a muerte) dos chavales majísimos que trabajan en la embajada española y también son infatigables compañeros de "carrete":


En fin, hoy hemos decidido no hablaros solamente de viajecitos (aunque algo de eso también habrá, como veréis) y hablaros un poco de nuestra vidilla cotidiana en Santiago. Os mandamos algunas fotos pa que os hagáis una idea de cómo esto. En realidad se parece un poco a Granada, no en el aspecto pero también está así en un llano (el valle central, se llama) y de fondo tenemos a los andes con nievecica. Aquí un par de fotos representativas de lo que decimos, por cierto nosotros vivimos exactamente donde está el circulito rojo:



Y por si alguien quiere verlo más exactamente, estas son nuestras coordenadas en el google-earth:

33°25'46.96"S
70°37'42.68"W

Mas cosas… Pues bueno, nosotros vivimos en la comuna de Providencia, para aquellos que no lo sepan, las comunas son aquí como los municipios de allá, y en la R.M. (Región Metropolitana) son como 40. En principio esto puede no parecer importante, pero en realidad si que lo es: Cada comuna gestiona su propio presupuesto, y por tanto si vives en una comuna de ricos, pues el barrio estará en muy buenas condiciones, mejor incluso que muchas ciudades europeas, pero en cambio, para los barrios pobres, y sus habitantes, no hay manera de salir del círculo vicioso de la miseria. Esto en realidad no deja de ser un reflejo de su manera de ser, pensar y ver las cosas: Son muy, muy clasistas. Lo primero que hacen la mayoría de chilenos al conocerte es lo que ellos llaman “ubicarte”, o sea, deducir tu estrato social para que eso marque la manera como te trate. Las preguntas más típicas son:

-¿En que comuna vives?
-¿Cuál es tu apellido?
-¿A que universidad vas?

Y cosas de ese estilo… si a esto le añadimos el que tanto educación, como salud, como prácticamente todos los servicios públicos son privados, no te extraña nada esto de que sean tan clasistas. En realidad, hay dos esferas sociales muy marcadas, con hábitos, lugares, aspecto físico e incluso manera de hablar muy diferentes. Esto no deja de sorprendernos, la verdad, pero conociendo un poco de su historia, y viendo que no tienen otras referencias sociales más allá de gringolandia, termina por parecerte lógico, aunque en muchos momentos se hace difícil de comprender y te crea impotencia.

Los chilenos no tienen además muy buenas relaciones con ninguno de sus vecinos, ni con los argentinos ni con los bolivianos o peruanos, a quienes ven por debajo, con cierto complejo de superioridad.

Por lo demás son gente, por lo general, correcta y educada, pero algo secos, y distantes con los extranjeros. No obstante, tenemos que decir que hemos conocido a gente genial, como Rodrigo y Gonzalo, que son lo mejor del mundo!


O los compañeros de clase de Raúl. En realidad, cuando los conoces de cerca, si se dejan, son bastante cariñosos, atentos y hospitalarios. Podría decirse que no son los chilenos en particular, si no la sociedad en general la que te deja esta impresión.

En fin, por hoy ya basta de hablaros de esto, iremos contando más cositas en próximas entregas. Ahora toca hablaros de nuestro último viaje: El Valle del Elqui!!





Este sitio, fantástico y espectacular, está a unos 600 km al norte de Santiago. Es un valle muy estrecho, rodeado de cerros pelados, pero en cuyo fondo, y gracias al agua del río Elqui que baja de los Andes, han desarrollado una agricultura magnifica. En esta foto podéis ver lo más típico: un cultivo de parras para producir Pisco (aguardiente chileno) y los “atrapa-nieblas” que son como unas tiras de tela fina, de unos 5 m por 30 o 40 de ancho, que utilizan para condensar el agua que traen las nieblas oceánicas.



La Bárbara se ha quedado enamorada del sitio. A parte de lo bonito que es, es el centro místico del país, cuentan que se ven ovnis, que hay un magnetismo especial (las brújulas no funcionan) y hay un montón de pobladitos hippies, centros de meditación, etc. Por aquí alguna se hizo un servicio completo, consistente en Limpieza de Aura y Tarot, con resultados muy positivos al parecer.

También tuvimos tiempo para danos un paseito a caballo, muy interesante también, aunque nuestros pobres traseros han estado lamentándose los últimos 3 días!!



También hicimos una paellita en la cabaña, con marisco local (machas, almejones, mejillones y sepia) que nos quedó la mar de fotogénica como se aprecia, gracias al colorante azafranado que importamos furtivamente desde España…



Bueno children, os dejamos por hoy. Prometemos actualizar más a menudo, desde ahora la idea es poner más entradas, pero más cortitas, vale?? Que si no se nos escapan muchas cosas!

Pues nada, muuuuuuuuchos besos para todo el mundo!!

Os queremos y añoramos,


B&R

12 comentarios:

Anónimo dijo...

saludos cordales pareja!!
Lo primero: F E L I C I D A D E S Peli!!!!!El TT y yo (anonimo)te pedimos perdon pero ya sabes...no podemos ni con lo nuestro.Eso si,la ignorancia no exime de culpa...o algo asi(fijate q hasta hemos estado a punto de llamar a tato).Sin novedad ,aparente,en el frente.Imaginaros los subconscientes.Ayer peregriné a Villanueva de Algaidas,me acorde de ti ,otra vez .Mientras TT hacia el romero en Torrecampo,parece q este año tenia cosas q pedirle al...Ah si,el Santana ese de los coches.
Pelich aqui hay munchos millones de hormigas que preguntan por ti, que les endigo? le doy tus coordenadas del google earth a ver si se las apañan?
Munchas gracias por tener vivo este blog de entretenimiendo y conocimiento, sois un fenomeno!!
Un abrazako enorme!!!
Os queremos!!!

Anónimo dijo...

Hola penada i cocarroi!
Què bé que heu canviat l'entrada.. ja era hora. Així he pogut veure les cares de la gent amb qui compartiré birretes d'aqui... 27 dies... oeoeoeoeoeoeoeoeo!!!!
I he pogut saber un poquet més les sensacions que vos aporta tot això. Mola. És que com que no escrius ni contes res... en fin! ja t'estiraré les orelles en na i menos!
Per aquí tot bé. Pareix que aquesta setmana encara no han detingut cap dels nostres coleguillas de professió. Ue!
La setmana passada vaig anar al cine a veure "la fuente de la vida". Està bé, crec que t'agradarà, si tens oportunitat, ves-hi!
El cap de setmana que ve faig un curset intensiu de Reiki. Ja te contaré! Per cert, que tal l'experiència espiritual al poblet aquell? m'ho contes?
Estic un poc embullada amb la roba que he de dur. D'hivern? o de super fred? arribam als glaciars? bueno, bueno, ja xerram!
Raul: Claro que no me olvidé de tu cumple, lo dudabas? además, lo dejé en el blog pa avisar a posibles navegantes ;)jejejej. Un besote enorme!
muamuamuamuamua

Anónimo dijo...

Q pas primos!! os tenia un poco olvidados desde la novedad de los primeros dias, ya veis con las excusioncitas no, yo las llamaria visitillas!! por ciert muy currao lo de la fotilla con los num. para las presenteishons, bueno peli no lo sabia pr aprvecho para felicitarte ya q me he dado cuenta q envejecias. venga un bste y un abrazote desde England!!!, por ciert perdon la escritura pr cybercafe arabe en Englnd, casi na!!

Sara Calatayud dijo...

Raul Y Barbara!!!Alegria, Alegría!!!
Soy sara, la amiga de alejandra
Como me ha gustado ver vuestras fotillos y nuevas aventuras en vuestro album virtual.
Ante todo.... FELICIDADES RAUL!!!
Por lo que he visto lo celebrasteis a lo grande, como vosotros sabeis, y en vuestra casita linda, para no perder las buenas costumbres... no quiero imaginarme lo bien que lo pasasteis porque me muero de envidia!!!
Barbara! ya me han contado lo del Tarot... cómo me hubiera gustado estar!
Bueno, sólo queria deciros que me alegro mucho de volver a veros (aunque sea en chiquitillo a través de la pantalla del ordenador), mandaros un saludo y un besote enorme. Cuidaros mucho mucho!!!

Anónimo dijo...

hola guapos, parece q no es tan difícil trasladar un estilo de vida al otro lado del mundo... pero si estáis igualikos q en graná!! jeje... lo q se lleva dentro permanece... por aki tó sigue igual, la gente ya despelotándose con el solecito de verano, el triunfo a reventar, y la calle llena de gente tol dia... las cruces no se notaron mucho (afortunadamente) sobre tó pa los q nos metemos en antros de breakbeat a fingir q somos negros, jujuju... ya ni existen las razas ni ná de ná, semos tos iguales... un abrazo fuerte, ya keda menos pa vernos!!

Anónimo dijo...

por cierto magdalena (hola magdalena) el aviso del cumple del peli no nos llegó, al menos a mi no, la verdá porq estábamos insconscientes con el vino del país, pero acordarnos nos acordamos!! (el día 4 cumplen años muchas personas, yo felicité a otras 4 personas...) de toas formas te digo, q aveces me cuesta leer tus comentarios, por el idioma, jeje, en fin... un abracito gordo pa ti guapa y por cierto, tu tb metia en el reiki? jejeje.. aki la q mas la q menos... seremos la nueva iglesia, jejeje... (dios nos libre!jejeje) como véis el vino me ha afectado, tengo alcohol en sangre pa un mes y sospecho q por si acaso repondré esta sustancia en vena antes... un besito!! ah, y si, creo q es mejor q pongáis mas entradas pero más cortas...

Mike dijo...

MUCHAS FELICIDADES COMPAREEEE!!!
Siento no haberme quedado el otro día para verte soplar las velas, pero al menos desde aquí tengo documento gráfico...
Vaya post, pocos, pero intensos. Muy bueno en cualquier caso, joder chaval, escribes igual que hablas, lo leo casi con acento granaino.

Un abrazo, y hasta el próximo krt.

Anónimo dijo...

Hola chicos, Qué tal todo?
ío como siempre trabajando todo el dia...
La semana que viene me voy 10 dias de vacaciones a Vigo.. Menos mal ya estoy pasada de vueltas(tivia) aqui en Granada..
Primicia!!! me voy despues del verano unos 4 meses a trabajar a un publecito de Cádiz..
Sanlúcar de Barramedaaaaaaaa..........
Van a abrir allí un Auchan y el equipo q estaba previsto para Armilla va para allá... la verdad q al principio no me apetecía mucho, pero ahora estoy encantada, el ático lo mantengo y me pagan allí hotel o apartamento... mas dietas,me saco un piquito...
ya os contaré con calma .
Mil besitos que os echo de menos.. y a ti anónimo(+)tengo q hacerte un par de consultas de unas dudas q tengo....

besos

Anónimo dijo...

Hola al·lotets!!!
Com vos va tot? Per aquí la calor ja comença a empènyer... Imagin que aquest diumenge caurà playuki.
Només volia saludar-vos!!! Ara que mos trobam per el messenger tan sovint... la veritat és que no tenc novetats!

Hola Noemi, qué tal?!
La felicitación del peli la deje en la entrada anterior del blog, está dp de un mensaje tuyo!!! Ya imaginaba que no os olvidarias, lo hice más pa las nenas de aquí...
No entiendes mis mensajes? seguro que pillas la gran mayoría, leido es más fácil que hablado. No? Ya habrás notao que hablamos un poco pa dentro...jejejeje
Oye, tu tb haces reiki??? Lo mio va a ser la primera experiencia cómo alumna, estoy emocionada... ya te contaré!!!

Un beso a todoooooooooosssssssssss!

emereci dijo...

Eeeey, que acabo de llegar a vuestro ciber-hogar vía Maikels. Qué buenos, los post, seguid así!!!
un biquiño pa cada uno (a la chilena)

Anónimo dijo...

hola guapos, aun tengo resaka de la charla de anoche con barbara (2 horas fueron barbie? por dios!!) me hizo mucha ilusion veros a traves de la cam... la verdá q el tiempo pasa rápido, pero al charlar se para, como si no hubiera pasao ni un dia!! en fin, q hoy se os echa mas de menos precisamente por eso... aki el sol es alucinante, q bien q llega el verano!! magdalena guapa, yo algo de contacto con el reiki he tenio, pero no mucho, estoy mas liá con otras cosas... jejejeje... ya hablaremos, q aki tó se ve!! beoss pa tós!

Anónimo dijo...

É mellor permanecer calado e semellar estúpido que abri-la boca e confirmalo?